In het kader van Sonic Acts toont W139 de tentoonstelling The Spell Of The Sensuous, handelend over de intrinsieke verbinding (connectivity) tussen ons mensen en alles om ons heen, van eencellige organismes tot de kosmos. Leven betekent deel zijn van Het Grote Alles. Holisme to the max, gelardeerd met een portie zweverigheid.

Het gebodene betreft voornamelijk video-installaties met bijbehorende zit- of ligelementen. Zo is er een film over – als we het tenminste goed hebben begrepen; de begeleidende teksten zijn nogal eh… gezwollen – de overeenkomst in groei en textuur van het menselijke brein en het Great Barrier koraalrif, te zien vanaf een wiebelig waterbed met daarop organisch gevormde, fluorescerende kussentjes.

Het verreweg beste werk, My Want Of You Partakes Of Me (2023) van Sasha Litvintseva en Beny Wagner, heeft dat soort attributen niet nodig. In een soort videogedicht van een klein uur wordt uitgelegd hoe we dezelfde moleculen in- en uitademen als onze verre voorouders, hoe we het DNA van andere wezens binnen krijgen door ze op te eten (en daarmee ons eigen DNA doorlopend verrijken/her-ijken), hoe we ons spiegelen aan alles en iedereen om ons heen… De kracht van het werk zit in de vele schitterende beelden, soms digitaal gemanipuleerd, soms sterk vervormd door het gebruik van een fish eye lens. Erg sterk zijn de opnames van een luguber walviskarkas op de diepzeebodem waaraan octopussen en glibberige vissen zich tegoed doen. Of van ’s werelds allereerste industriële rioolsysteem (what goes in must come out) in Londen uit ca. 1850, vol Victoriaanse decoraties.

Door de ruimte galmt een continue soundscape, op een dermate volume dat-ie zich ‘mengt’ met de audio die per film in de koptelefoons klinkt, zonder daarbij te hinderen. Of de curatoren het nu wel of niet zo bedoeld hebben: die connectivity zit daarmee ook in het geluid.