Er zijn heel wat slechtere manieren om Internationale Vrouwendag te vieren dan met een concert van Anna Von Hausswolff. Want deze Zweedse chanteuse mag dan (heel) klein van stuk zijn, haar daden bennen groot. Net als twee jaar geleden trad ze gisteravond opnieuw aan in Bitterzoet en wéér was ze fantastisch, haar repertoire een zo mogelijk nóg spannender mengelmoes van folk, drones, metal en flarden seventies progrock. Vanachter haar orgel leidde Von Hausswolff haar vijfkoppige band door epische, gothic composities en doorsneed die met haar heldere, loepzuivere en om te janken zo mooie stem. Regelmatig ging het binnen één en hetzelfde nummer van fluisterzacht naar het betere beukwerk (het toeren met Swans heeft zijn uitwerking niet gemist, maar ons hoort u niet klagen) en weer terug. Hoewel de term funeral pop en de wat morbide video’s anders doen vermoeden valt het met de mate van zwartgalligheid eigenlijk best mee; de muziek heeft eerder iets van een sprookje. Oké, een duister sprookje. De betovering die er in Bitterzoet van uitging miste zijn uitwerking in elk geval niet: na afloop stortte het publiek zich en masse op de merchandise-tafel.