rondje flevoland

De aangekondigde ‘warmste dagen van oktober’ maakten dat we spontaan een oud plannetje uitvoerden: per fiets door Flevoland en daar een aantal landschapskunstwerken bezoeken. Wat de weervrouw van het NOS-journaal onvermeld liet was dat we zowel heen als terug flink wat tegenwind te verduren hadden, maar dat mocht de pret niet drukken. De tocht ging door prachtige natuurgebieden en uitgestrekte stukken akkerland; langs moerassen, strandjes, ruigbehaarde runderen, heel veel windmolens, en dit:

Polderland Garden Of Love And Fire (Daniel Libeskind, 1997) – Wat we wel zien is een lange, ongelijkmatige rij, licht spiegelende aluminium panelen. Wat we niet zien zijn de vijf kanaaltjes die eromheen zijn gegraven en die inherent onderdeel zijn van het kunstwerk: die zijn namelijk geheel overwoekerd door riet. Het beste (dwz enige) beeld van het gehele werk krijgen we door de luchtfoto bij de ingang, en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Overigens zien we hier nogal wat eenzaam ogende mannen die aan het cruisen zijn… de titel van het werk wordt daarmee in elk geval waargemaakt.

Exposure (Anthony Gormley, 2010) – Dit stalen gevaarte, een hurkende mansfiguur van een imposante 26 meter hoogte, zien we al van kilometers afstand. Hij is zo breed als de pier waarop-ie staat, maar tussen zijn voeten is genoeg ruimte om tussendoor te fietsen, dus we kunnen hem van beide kanten bewonderen. Hij staart ogenschijnlijk bedachtzaam naar de einder, en ziet ’s avonds de son in de suydersee sakken.

De Tong Van Lucifer (Rudi van de Wint, 1993) – Puur vanwege de titel steen des aanstoots voor steile gristenen in de wat verderop gelegen bible belt. (Moties van plaatselijke SGP- en ChristenUnie-afdelingen om het werk te laten verwijderen hebben het goddank nooit gehaald.) In het echt is het negen meter hoge geval nog veel imposanter dan op foto’s. Van dichtbij is de textuur goed te zien, de invloed van weer en wind op de ijle koperdraad waaruit het hele geval blijkt te zijn opgebouwd. Ook valt ons op hoezeer die textuur – al dan niet bedoeld – correspondeert met de strak getrokken voren in de omringende akkers.

Aardzee (Piet Slegers, 1987) – Naar verluidt het grootste land art project van Nederland, en toch relatief bescheiden ogend: zachte glooiingen met hier en daar schuine delen die uit zandkleurige baksteen zijn opgetrokken, met daartussen wandelpaadjes van schelpenzand. Aan de vele bandensporen te zien komt verveelde jeugd uit de omgeving hier regelmatig joyriden, maar dat doet gelukkig niet af aan de minimalistische, verstilde sfeer.

[update 21 oktober: we hadden niet veel langer moeten wachten met ons bezoek aan de Tong van Lucifer. Wat een stelletje kl**tzakken…]



Op de foto’s helemaal boven- en onderaan: Exposure | Daartussen: het wél zichtbare gedeelte van Polderland Garden Of Love And Fire | De Tong van Lucifer | een klein stukje Tong | een deel van het nauwelijks te fotograferen Aardzee