Daphne Glasmacher steekt haar fascinatie voor de optical art uit de jaren ’60 en ’70 niet onder stoelen of banken. Tot nu toe resulteerde dat in (wand-)objecten van veelal bescheiden formaten, maar voor Parklicht ging Daphne ‘voor groot’. Zij bouwde de materialencontainer in de binnentuin van kinderdagverblijf Kinderrijk – normaliter volgestouwd met fietsjes en skelters – om tot een kaleidoscopische kijkkast met een hallucinatoir zwart-wit lijnenspel waar de ogen als het ware aan bleven plakken. Met zo’n testbeeld zouden we de TV nooit meer uitzetten…

Het ‘waterwerk’ van Vladimir Grafov, een eenvoudig ogende ‘ledlichtjes-molen’ die stoïcijns zijn rondjes draaide in het water ten zuiden van Hotel Arena, had wat opstartproblemen die met een zwaardere motor konden worden verholpen. Voordeel van die ingreep was dat de lichten wat dieper in het water kwamen te liggen, hetgeen ze wat diffuser en daarmee een stukje mysterieuzer maakte.

Hoe zeer vernuftige techniek kan leiden tot een uiterst verstild resultaat liet Gosse de Kort zien met een zes meter hoge, verticale lichtslang. De witte lijn, hangend aan een enorme boomtak in de tuin van Tropeninstituut, leek in eerste instantie een statisch geval maar wie nét iets langer keek zag dat er wel degelijk beweging in zat. De lijn zette wat uit, boog een beetje door en draaide zo nu en dan voorzichtig om zijn as volgens een subtiele, ingetogen choreografie. Dit was het meest contemplatieve werk van allemaal – de enkele meters verderop staande Boeddha-beelden keurden het stilzwijgend goed.

Bijna alle kunstwerken die tijdens Parklicht te zien waren werden er speciaal voor gemaakt; dat van Bram Kuijpers was één van de twee uitzonderingen. Bram pleegt aan ‘gewone’ industriële producten een nieuwe, vervreemdende draai te geven, dus zo gek is het niet dat hij zijn enorme, ruim tien vierkante meter(!) grote lichtbak in zijn geheel voorzag van een zwarte folie met daarin slechts héle kleine oplichtende gaatjes, waardoor het geheel oogt als een enorme foto van een bescheiden sterrenhemel. De aanwezigheid van het vele licht (het ding bevat al gauw twintig TL-lampen) was meer voelbaar dan zichtbaar. De donkerte van het object werd nog eens versterkt door de locatie: een volkomen zwart geveldeel aan de achterkant van het Tropeninstituut.

Even tussendoor: de medewerking en steun van het Tropeninstituut was fantastisch, net als die van de andere partijen in het park: Hotel Arena, Metis Montessori Lyceum, kinderdagverblijf Kinderrijk, Drukkerij Rob Stolk en Generator Hostel.

(Klik hier om verder te lezen…)

Afbeelding bovenaan: Bram Kuypers (foto Peter Vink)
Afbeeldingen onderaan: Gosse de Kort | Daphne Glasmacher | Vladimir Grafov (foto’s Job de Hoop)