Parklicht is net zoals vorig jaar (en eigenlijk net zoals onze eerdere openluchtprojecten) een verrassingstocht: we geven vooraf zo weinig mogelijk prijs van wat er te zien zal zijn. PR-technisch is dat niet altijd even handig (want allesbehalve instagramable) maar dat verrassingsaspect vinden we nu eenmaal belangrijk. De eerste, onbevangen ‘confrontatie’ met een tot dan toe onbekend kunstwerk is immers goud waard. Om toch een zuinig tipje van de sluier op te lichten volgt hier een korte toelichting bij de deelnemers:
Yasuhiro Chida komt uit Japan en is de uitzondering op de regel dat wij alleen werken met in Nederland wonende en/of werkende kunstenaars. Met extreem minimale middelen bereikt ‘Hiro’ grootse effecten, altijd met een Oosters gevoel voor Zen.
Tamar Frank weet zich geïnspireerd door vermaarde colourfield-kunstenaars als James Turrell en Mark Rothko en geeft daar in even tijdloze als eigentijdse lichtsculpturen en -installaties een geheel eigen draai aan.
Herman Lamers is een veelzijdig en veelgevraagd beeldhouwer. Zijn even omvangrijke als speelse oeuvre omvat net zo makkelijk monumentale ‘rotonde-kunst’ als maffe lichtobjecten.
Gabriel Lester heeft geen camera nodig om zijn ruimtelijke installaties en lichtobjecten van een cinematografisch karakter te voorzien. Zijn enscenering bij Parklicht draait om de filmische kwaliteiten van opkringelende rookslierten.
Willem Marijs zag halverwege de vorige eeuw ‘het licht’ tijdens een Zero-tentoonstelling en verkent sindsdien de schier onuitputtelijke mogelijkheden van de huis-tuin-en-keuken TL-buis.
John Oosting maakt, geïnspireerd door zowel de zinsbegoochelende optical art uit de jaren ’60/’70 als de snoeiharde technomuziek van recenter datum, ruimtelijke installaties vol repetitieve patronen.
Bas Peeters maakt altijd kunst die iets vertelt over de plek waarop die wordt getoond. Tijdens Parklicht belicht hij een stukje historie van het huidige kinderdagverblijf Kinderrijk: ooit was dat een openluchtschool voor kinderen met luchtwegproblemen.
Ingrid Roos & Elly Sloep zijn respectievelijk licht- en videokunstenaar, beiden met een uiterst minimalistische manier van werken. Voor de gelegenheid bundelen ze hun krachten, maar ook samen bewijzen ze dat less is more.
Femke Schaap is dé videomapping-pionier van Nederland. Ze werkt al vele jaren aan een oeuvre waarin projecties van draaiende cirkels en bewegende lijnen en rechthoeken een vernuftig driedimensionaal spel spelen.
Veerle Thoben filmt daglicht en projecteert dat op een later moment terug op dezelfde plek. Deze ‘verschuivingen in de tijd’ staan garant voor wonderlijke, surreëele kijkervaringen.
Peter Vink zorgt voor visuele versterking van reeds bestaande bebouwing. Op verrassende wijze accentueert hij, vaak onopvallende, architectonische elementen door ze uit te vergroten of door te trekken.
Kunstenaarscollectief Dappie – genoemd naar hun eerste expositieruimte aan de Dappermarkt – verblijft momenteel tijdelijk in de kelder van het voormalig Ontleedkundig Laboratorium. Samen met Lennart de Neef tonen zij daar lichtkunst en kunst-met-licht van eigen hand.