Kom je in de kelder van het Stedelijk, blijken die treurige staalwanden van Rem Koolhaas er nog steeds te staan. In Anne Imhoff´s Gesamtkunstwerk Youth werd nog een (mislukte) poging gedaan die krengen weg te werken; voor het retrospectief van General Idea zijn ze wit, rood of groen geschilderd – en dat werkt gelukkig veel beter. General Idea was een trio Canadezen dat in de jaren ’70, ’80 en ’90 satirische, maatschappijkritische kunst maakte. Het werk past helemaal in het woke-gedachtengoed dat het Stedelijk de laatste tijd uitdraagt (termen als ‘genderfluïde’ vliegen je om de oren en er wordt een paar keer nogal braafjes verwezen naar websites over soa’s), maar dat doet gelukkig nergens af aan het kijkplezier.

De tentoonstelling begint met een karrevracht aan documentatiemateriaal waarin de talloze performances, interventies, TV-programma’s, magazines, namaak-Missverkiezingen (met bevriende kunstenaars in drag) en nog veel meer uit de beginjaren van het collectief worden getoond. Met een heleboel verklarende bordjes en dat betekent veel leeswerk. Een beetje té veel naar onze smaak (sorry!) Echt interessant wordt het ons inziens als de formaten groter worden en de beeldtaal monumentaler. We zien vlaggen, geborduurde wapenschilden, behangpatronen, grote prints en 3D-installaties in heldere kleuren. Een grappige serie werken met poedels als de ultieme symbolen van queer hangt naast een aantal net zo geinige ‘macaroni-schilderijen’ van corporate logo’s.

Begin jaren ’80 sloeg de AIDS-pandemie toe. In de kunst- en gay-kringen van New York (waar General Idea zich inmiddels had gevestigd) vond een ware slachting plaats. De Republikeinse overheid deed of haar neus bloedde, over de vele slachtoffers werd gewoonweg gezwegen, hetgeen het collectief ertoe deed besluiten om het woord AIDS, analoog aan de ziekte zelf, als een ‘virus’ ter verspreiden. Hun AIDS-logo was een variant, een pastiche op het LOVE-logo van pop-art kunstenaar Robert Indiana, en het zou hun bekendste werk worden.

Dat parodiëren/citeren van andere beroemde kunstenaars ging het trio goed af. In het Stedelijk zien we knipogen naar onder meer Dan Flavin, Andy Warhol, Lucio Fontana en Yves Klein. In een serie goedkoop gemaakte nep-Mondriaans is het geel vervangen door gifgroen: de doeken zijn aldus ‘besmet’. En ook een drietal ‘Rietveld-stoelen’ blijkt geïnfecteerd. In de wereld van General Idea was AIDS alom aanwezig. Letterlijk helaas, want in 1994 overleden twee van de drie leden eraan.

Bovenaan: INFECTED Mondrian #7 (1994) tegen een AIDS-behang.
Beneden: AIDS-schilderij (1987) | gedeelte van ‘pointillistisch pasta-schilderij’ Untitled (Marlboro) (1986) | Mondo Cane Kama Sutra 9 Figures #1 (1983) –  een orgie van queer poedels; volgens het begeleidende bordje geïnspireerd op werk van Frank Stella, maar wij zagen er meteen die neoninstallatie van Bruce Nauman in.