Zo’n avontuur als toen bij Marres is het niet, maar dat maakt een bezoek aan het retrospectief van Levi van Veluw in Singer Laren niet minder de moeite waard. Vooral het slot- en klapstuk, een okerkleurig labyrint met vele honderden geboetseerde koppen/zelfportretten en blokken klei die nog aan de beurt moeten komen, is uitermate imponerend. De naargeestige sfeer doet ons enigszins denken aan die in de Parijse catacomben met zijn ontelbare opgestapelde doodskoppen. Gothic met een warme gloed.

De verstilling waar dit werk om vraagt denken we er zelf maar bij… het is namelijk erg druk in Van Veluws labyrint. Zo zijn we getuige van een heuse clash tussen twee rolstoelers die elkaar tegemoet komen in de smalle gang. Waarom niet maximaal drie of vier personen tegelijk naar binnen gelaten? In de andere installaties die te zien zijn mag slechts één bezoeker per keer naar binnen, en dat ‘werkt’ veel beter.

Er zijn ook bizarre zelfportretten te zien, en een geweldig videofilmpje waarin Van Veluw met enkele companen als ‘blokjesmannen’ figureert. Verder wordt de expositie aangevuld met werken die de kunstenaar koos uit de vaste Singer-collectie. Daarin zijn diens fascinaties goed zichtbaar: herhaling, immersie, blokjes en bolletjes; en met name die laatste zien we duidelijk terug in een paar pointillistische schilderijen. Tenslotte: afgezien van titels is er geen snippertje zaaltekst te vinden en dat is wel zo verfrissend; het getoonde kan prima op eigen benen staan.