biënnale van venetië | 1. palazzo fortuny

Op onze eerste dag in het wonderschone Venetië belanden we in het zeventiende-eeuwse Palazzo Fortuny alwaar, onder de titel Intuition, een grote hoeveelheid kunstwerken uit alle tijden en windstreken is samengebracht. Het thema: het onderbewuste, mystiek, creatiedrift… dat wat kunstenaars zoal beweegt kortom. Op de begane grond wordt een aantal voorchristelijke Europese menhirs – geen lompe steenklompen zoals die waarmee Obelix rondloopt, maar opmerkelijk subtiele, zandstenen bas-reliëfs waarin rudimentaire mensfiguren zijn uitgehakt – doodleuk gecombineerd met fraaie werken van hedendaagse grootheden als Jean-Michel Basquiat en Anish Kapoor. En het wérkt. Een etage hoger komen we terecht in een enorme, schaars maar sfeervol verlichte salon met donkere draperieën aan de muren, waarin de ene na de andere antieke kast vol staat met de meest uiteenlopende kunstwerken en artefacten. Etruskische, Afrikaanse en Oosterse maskers en beelden staan gebroederlijk tussen schilderijen, foto’s en sculpturen van vooral Westerse makelij. Gaandeweg komt daarbij zowat de gehele twintigste-eeuwse kunstcanon voorbij: van Marcel Duchamps (een ‘echte’ Mona Lisa!) tot Joseph Beuys, van Willem de Kooning tot Berlinde de Bruyckere. Hoe verder we er in doordringen, hoe meer deze waarlijk wonderbaarlijke Wunderkammer haar geheimen prijs geeft… en hoe meer we onder de indruk raken.

Het is voor ons de tweede keer dat we de Biënnale bezoeken, en het is ook dit keer weer een ware uitputtingsslag. Intuition is slechts één van de meer dan 150 evenementen die zijn verdeeld over de hele stad. We ‘doen’ dit keer – naast de omvangrijke centrale exposities en de tientallen landenpaviljoens in de Arsenale en de Giardini – uiteindelijk een kleine twintig van die collaterali en dat betekent lange dagen maken, rondlopen en kijken tot we scheel zien. Natuurlijk is niet alles even interessant – dat kan ook haast niet met zo’n aanbod – maar de omgeving blijft onverminderd fantastisch en zo nu en dan een opwekkende espresso of, later op de dag, een spritz bitter doet wonderen. Ons hoort u dus niet klagen – en dit keer al helemaal niet, want vlucht en verblijf kregen we, tot onze grote verrassing, cadeau van een groep van ruim zestig van ‘onze’ Inkijk-kunstenaars. Ada, Albert, André, Anne, Annegret, Arjen, Arno, Arno, Audrey, Carin, Chrystl, Dominique, Edwin, Elisa, Ellen, Erik, Eva, Henriëtte, Herman, Ienke, Itie, Jaap, Jaap, Jacqueline, Jan Theun, John, Jonas, Jordy, Karen, Karin, Lenneke, Liesbeth, Lucy, Maartje, Marie-Claire, Marc, Marja, Marije, Mathieu, Matthijs, Mieke, Miloushka, Niels, Paul, Peter, PJ, Ralf, Ro, Ronald, Ronald, Ruud, Sander, Sanne, Sonja, Stefan, Stefan, Stephan, Tinka, Valerie, Willemien, Wim, Yarre en Yehudit: nogmaals hartelijk bedankt!

(Op de foto’s vanaf linksboven met de klok mee: Dark White van Anish Kapoor en een zandstenen menhir uit ca. 3500 voor Christus, beiden in Palazzo Fortuny | Golden Tower van James Lee Byars aan het Canal Grande | Een zeer subtiel videowerkje van Käzyn Taylor en een neoninstallatie van Per Hess, beiden in Palazzo Mora)