Tientallen sculpturen in de meest verschillende stijlen, ‘gevangen’ onder een losjes gehanteerd thema: Artzuid, de gratis toegankelijke beelden-biënnale van Amsterdam-Zuid, mag dan de ene keer meer indruk maken dan de andere, maar is als altijd de moeite van een bezoek waard. Dit keer beginnen we vanaf station Zuid en passeren een hele reeks tamelijk minimalistische beelden, die goed blijken te combineren met (maar het niet halen bij) de permanent aanwezige werken van onder meer André Volten. Ter hoogte van het Hilton Hotel slaan we rechtsaf en daar wordt het interessanter, monumentaler en gevarieerder. Zo zien we een groepje ‘retro-futuristisch’ aandoend werk: een meteen herkenbare, veelvormige shelter van Rob Voerman (met kapotte deur, kunnen we naar binnen of niet?), twee goudkleurige, stripachtige humanoids van Carin Scholten die in Fritz Langs Metropolis (1927) niet hadden misstaan en een koppel metershoge, simpele The Saint-achtige draadfiguren van Mickey Hoogendijk. We eindigen bij het meest imponerende werk: een vierdelige granieten ‘oer’-sculptuur van Rob Schreefel, even massief als basaal. En daarmee is het welletjes voor vandaag: de rest komt een ander keer wel weer.

Op de foto’s van boven naar beneden: Annex #4 van Rob Voerman, detail van interieur (2006) | nogmaals Annex #4, exterieur | The Ones van Mickey Hoogendijk (2024) | Respect and Integrity van Carin Scholten (2025) | Inverse van Rob Schreefel (2019)