p o l d e r l i c h t

1975, een zondagmiddag in Maastricht. De andere gezinsleden zijn de deur uit dus heb ik het rijk alleen. Ik zet de televisie aan, schakel naar das Zweites Deutsches Fernsehen, en het eerste wat ik zie zijn vier langharige muzikanten die, deels met ontbloot bovenlijf, in de volle zon staan te…

‘It’s raining on my house and none of the others’, zong Nick Cave ooit. Vandaag zagen we een huis waarin het als enige binnen regent. Geen druppels als bij een lekkage, geen straaltje water door een scheur in het plafond maar een heuse, niet aflatende hoosbui. Het betreft een kunstwerk…

Marja van Putten kenden we tot een jaar of twee, drie geleden als schilder die zo nu en dan lapjes stof in haar voornamelijk figuratieve doeken verwerkte, bij wijze van vervreemdend element of als een stukje textuur. Maar toen ontdekte ze de zgn. longarm machine, een drie meter brede naai-…

Vraag aan vrind G.: “Is er onlangs nog nieuwe muziek uitgekomen die je kunt aanraden?” Antwoord: “Perverts van Ethel Cain. Ik moet het zelf ook nog horen maar Alan Sparhawk van Low vindt het alvast geweldig…” In huize Polderlicht mag dat een aanbeveling heten, dus die juffrouw Cain maar eens…

Alweer Anselm Kiefer? Het filmportret door Wim Wenders en de tentoonstelling in Museum Voorlinde liggen nog kakelvers in het geheugen. Is dit een staaltje slechte timing van het Stedelijk- en Van Gogh Museum? Of juist een slimme zet om de recentelijk flink toegenomen bekendheid van de oude meester in een harde knaken om…

La merde | la merde | la merde | la mère | de la mère | de la mère | de la mère… Een decor ontbreekt. In de kale ruimte liggen enkel wat losse kledingstukken en andere attributen. Dat sluit goed aan bij het armoedige bestaan van ‘dada-barones’ Elsa von…